خاک و خیال

آن کسانی که در قرآن شما میبینید «الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَرَضٌ» تعبیر میشود اینها منافقین نیستند، «الَّذِینَ فی قلوبهم مَرَضٌ»؛ البته منافقین هم عده ای جزو الَّذِینَ فی قلوبهم مَرَضٌ» اند، اما هر کسی که الَّذینَ فی قُلُوبِهِم مَرَضٌ» است؛ یعنی در دل بیماری دارد که جزو منافقین نیست؛ گاهی مؤمن است اما در دلش مرض هست این مرض یعنی چه؟ یعنی ضعف های ،اخلاقی یعنی ضعفهای شخصیتی یعنی هوسرانی یعنی میل به خودخواهیهای گوناگون اینهاست؛ که اگر جلویش را نگیری اگر خودت با آن مبارزه نکنی همین ایمان را از تو خواهد گرفت تو را از درون پوک خواهد کرد. ایمان را که از تو گرفت دل تو شد بی ایمان ظاهر تو با ایمان است؛ آن وقت اسم چنین کسی چیست؟ منافق اگر دل شما دل ما خدای نکرده از ایمان تهی شد در حالی که ظاهرمان ظاهر ایمانی ست پایبندیها را از دست دادیم، دلبستگیهای اعتقادی و ایمانی را از دست دادیم اما زبان ما همچنان مثل سابق همان حرفها را میزند که قبلاً میزد حرفهای ایمانی را این میشود نفاق؛ آن هم میشود خطرناک