خاک و خیال

ذاکر: سلام ، حالت خوبه؟  مذکور: سلام ، خدا رو شکر!

این گفت‌وگو از آن دست مکالماتی است که در طول روز بارها تکرار می‌کنیم، بی‌آن‌که چندان برای واژه‌هایش معنا یا وزنی قائل شویم. «سلام» تنها نقشی آیینی دارد، گویی کلید آغاز گفت‌وگوست و راستش را بخواهی، در نود و نه درصد موارد، پاسخ‌هایی که به پرسش طرف مقابل می‌دهیم هیچ نسبتی با حالِ واقعی‌مان ندارد؛ صرفاً واژه‌هایی هستند برای ایفای نقش، برای حفظ ظاهر مکالمه.